اثرات آزمون انشای مستقیم و آزمون انشای ترجمه بر عملکرد نگارش دانشجویان
چکیده
استفاده از زبان اول هنگام به‌کارگیری زبان دوم انکارناپذیر است. این تحقیق اثرات استفاده از ترجمه را به عنوان وسیله‌ای برای امتحان توانایی نگارش در زبان دوم بررسی می‌کند. به عبارت دقیق‌تر، اثرات دو شیوۀ آزمون، یعنی آزمون انشای مستقیم و آزمون انشای ترجمه، را در عملکرد نگارشی دانشجویان می‌سنجد. برای اجرای این تحقیق، 114 زبان‌آموز که در دانشگاههای مختلف تهران در رشته‌های تربیت مترجم انگلیسی، زبان و ادبیات انگلیسی و آموزش زبان انگلیسی تحصیل می‌کردند حضور داشتند. با استفاده از تست تافل این دانشجویان بر اساس توانایی زبانی به سه گروه ضعیف، متوسط و پیشرفته تقسیم شدند. سپس از آنها خواسته شد در دو نوع آزمون نگارشی، انشای مستقیم و انشای ترجمه، شرکت کنند. تحلیل یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که دو عامل مهم فرایند انشاء و سطح توانایی زبانی بر کیفیت متون نگارشی تأثیر می‌گذارد. ترجمه‌ها نمرات بسیار بالاتری نسبت به انشای مستقیم دریافت کردند. افراد در هر سه سطح توانایی از آزمون جدید (انشای ترجمه) بهره بردند، اما این بهره‌برداری بین دانشجویان سطح پایین توانایی بسیار پررنگ‌تر و بیشتر بود. این تحقیق همچنین تأثیر این نوع روشهای آزمون را بر اجزای مختلف مهارت نگارش بررسی کرد.چاپ‌شده
2008-12-08
ارجاع به مقاله
Mashhady, H. (2008). اثرات آزمون انشای مستقیم و آزمون انشای ترجمه بر عملکرد نگارش دانشجویان. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 6(23). Retrieved از https://www.journal.translationstudies.ir/ts/article/view/193
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
