معنای تلویحی گفتاری و نمود آن در ترجمه‌های فارسی و انگلیسی قرآن کریم: بررسی موردی داستان حضرات یوسف و موسی (علیهما السلام)
چکیده
این نوشتار در نظر دارد نظریۀ معنای تلویحی گفتاری زبانشناس و انسان‌شناس آمریکایی،گرایس (Grice) را در گفتگوهای شخصیت‌های داستان‌های حضرات یوسف و موسی (علیهما السلام) و ترجمه‌های فارسی و انگلیسی آن در قرآن کریم موردیابی و تحلیل نماید. بدین منظور معنای تلویحی گفتاری در گفتگوهای این دو داستان در چهار ترجمۀ فارسی و چهار ترجمۀ انگلیسی از آیات مورد نظر مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرد. ابتدا موارد معنای تلویحی گفتاری که در بردارندۀ اصول کیفیت (quality) در گفتار، کمیت در گفتار (quantity)، حالت در گفتار (manner) و ربط در گفتار (relation)، در این داستان‌های قرآنی می‌باشد، ارائه و سپس ترجمه‌هایی از آنها بررسی می‌شود. با توجه به اینکه معانی تلویحی گفتاری در این گفتگوها به صورت ضمنی بیان می‌شوند، مترجمان با به‌کارگیری راهبردهای شفاف‌سازی ترجمه، باید آنها را تصریح کرده تا خواننده بتواند معنا و منظور نهفته در این جملات را به سادگی درک کند. راهبردهای شفاف‌سازی ترجمه به‌کارگرفته شده توسط مترجمان مورد نظر در این مقاله عبارتند از: استفاده از پاورقی، قلاب، کمانک و هیچ یک از این سه راهبرد.چاپ‌شده
2009-12-31
ارجاع به مقاله
Shohreh, & Ebrahim. (2009). معنای تلویحی گفتاری و نمود آن در ترجمه‌های فارسی و انگلیسی قرآن کریم: بررسی موردی داستان حضرات یوسف و موسی (علیهما السلام). فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 7(27). Retrieved از https://www.journal.translationstudies.ir/ts/article/view/207
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
