سبک نویسنده در ترجمه‌های ادبی انگلیسی به فارسی: راهبردهای به کار رفته برای ترجمه مَجازها

چکیده

ترجمۀ متون ادبی همواره با مشکلاتی برای مترجمين همراه بوده است، زيرا ويژگی‌های زيبايی‌شناختی و سبک‌های متنوع ‏نويسندگان، توجه بيشتری را از جانب مترجمين می‌طلبد. مَجاز را مي‌توان يکی از اين ويژگی‌های زيبايی‌شناختی دانست. با ‏بررسی موشکافانۀ راهبردهای به کار رفته برای ترجمۀ مَجازها مي‌توان به درک صحيحی از ميزان توجه مترجمين به وفاداری به ‏سبک نويسنده دست يافت که در ترجمۀ ادبی از اهميت بالايی برخوردار است. پرسش تحقيق اين بود: نظر به راهبردهای به کار ‏رفته برای ترجمۀ مَجازها، آيا هنگام ترجمۀ رمان‌های انگليسی به فارسی، مترجمين ايرانی متمايل به حفظ سبک نويسندگان ‏هستند؟ ده رمان انگليسی و ترجمه‌های فارسی آنها پيکرۀ تحقيق را تشکيل می‌دادند. داده‌های مستخرج از پيکره، مَجازهايی بودند ‏که با تعريف آبرامز (٢٠٠٥، ص. ١٠٣) مطابقت داشتند. شکل تغییر یافته‌ای از مدل پيشنهادی لارسن (١٩٨٤، ص. ١١٤) برای ‏دسته‌بندی و تحليل داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت. طبقه‌بندی‌های مَجاز که پنج پژوهشگر ايرانی مطرح کرده‌اند، برای تعيين انواع ‏متعارف مَجاز در زبان فارسی استفاده شد. بر اساس يافته‌های تحقيق، نظر به راهبردهای به کار رفته برای ترجمۀ مَجازها، هنگام ‏ترجمۀ رمان‌های انگليسی به فارسی، مترجمين ايرانی متمايل به حفظ سبک نويسندگان نيستند.‏