تأثیر ترجمۀ نشانه‌های نگارشی بر سبک
چکیده
امروزه مباحثی چون کشف نحوۀ خوانش مترجم از متن اصلی و چگونگی انتقال آن به مخاطب مورد توجه نظریه‌پردازان حوزۀ ترجمه قرار دارد. در تعامل میان متن مبدأ و مقصد، این جوهر معنا است که از متنی به متن دیگر انتقال می‌یابد. در دريافت معنای یک پیام شفاهی، ويژگيهایي نظیر آهنگ، مکث و تکیه مؤثر است، حال آنکه در نوشتار، در غیاب نویسنده، واژگان به تنهایی امکان ایجاد این تأثیرات را ندارند. از این رو، نويسندگان با به‌کارگیری نشانه‌های نگارشی این خلأ را جبران نموده و مقصود خود را بدون ابهام به خواننده منتقل می‌کنند یا با استفاده از این نشانه‌ها حالات روحی خود را در متن وارد می‌سازند و تأثیرات زیبایی‌شناختی-احساسی خلق می‌کنند. از این جهت می‌توان نحوۀ به‌کارگیری نشانه‌های نگارشی را بخشی از سبک نویسنده به حساب آورد که مترجم ملزم به انتقال آن است. در این پژوهش برآنیم تا اهمیت این نشانه‌ها را در متن و چگونگی انتقال آنها را در ترجمه مورد واکاوی قرار دهیم. به این منظور پس از ارائۀ بنیان نظری، به بررسی ترجمه شناختی ترجمۀ رمان درد (La Douleur) اثر دوراس می‌پردازیم.
چاپ‌شده
2016-07-22
ارجاع به مقاله
Navabzadeh Shafi’i, S., & Daneshmand, M. (2016). تأثیر ترجمۀ نشانه‌های نگارشی بر سبک. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 14(54). Retrieved از https://www.journal.translationstudies.ir/ts/article/view/311
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
