بررسی تطبیقی ترجمۀ مجدد آثار ادبی در ایران: مطالعه موردی ترجمه‌های مجدد رمان خوشه‌های خشم
چکیده
ترجمۀ مجدد به مثابه نمود تاریخی نسبیت ترجمه عمدتاً در پیوند با سایر مسائل مرتبط با ترجمه مورد بررسی قرار می‌گیرد. فرضیۀ ترجمۀ مجدد در تبیین این پدیده بر مبنای نظرات آنتوان برمن و پل بنسیمون ناظر بر «انحراف» ترجمه‌های اول از متن اصلی و گرایش آنها به زبان مقصد است. گذشت زمان و وقوف بیشتر خوانندگان زبان مقصد به فرهنگ و متن ادبی زبان مبدأ، هر ترجمه تازه از همان متن را بیشتر به زبان مبدأ سوق می‌دهد. مقالۀ حاضر صحت فرضیۀ مذکور را در مواجهه با داده‌های تجربی مطالعه موردی رمان خوشه‌های خشم اثر جان اشتاین بک می‌آزماید. پیکرۀ پژوهش از سه ترجمۀ این اثر تشکیل شده است که با انجام تحلیل تطبیقی متن اصلی و هر یک از ترجمه‌ها بر اساس مدل نیومارک بسامد و درصد استراتژی‌ها در هر یک از ترجمه‌ها معین می‌گردد و در نهایت نتیجه‌گیری می‌شود که فرضیۀ مذکور در مورد ترجمه مجدد این رمان به زبان فارسی صدق نمی‌کند.
چاپ‌شده
2016-04-20
ارجاع به مقاله
Ahmadgoli, K., & Hesampour, M. (2016). بررسی تطبیقی ترجمۀ مجدد آثار ادبی در ایران: مطالعه موردی ترجمه‌های مجدد رمان خوشه‌های خشم. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 14(53). Retrieved از https://www.journal.translationstudies.ir/ts/article/view/317
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
