ذبیح‌الله منصوری و معمای شبهترجمه
چکیده
آثار ذبیح‌الله منصوری سالهاست که در محافل گوناگون از حیث اصالت و وفاداری مترجم سرمنشأ بحث و نقد بوده است، تا بدانجا که برخی آثار وی را که نام ترجمه یا اقتباس به دوش می‌کشند در زمرۀ آثار ترجمانی برنمیشمرند و منصوری را نویسنده‌ای می‌دانند که نام «ترجمه» را بر پیشانی آثار «تألیفی» خود نهاده است. جستار پیشرو بر آن است تا با دستهبندی آثار منصوری و بررسی آنها بر اساس مفهوم شبهترجمه، به‌‌ویژه از دیدگاه طوری (1995) ابهامات مطرح شده در مورد ترجمانی بودن این آثار را برطرف نماید. بر این اساس، از میان دستهبندی شش‌گانه مطرح شده، تنها دو دسته از این آثار در تعاریف قابل قبول برای ترجمه و اقتباس می‌گنجند؛ سایر آثار منصوری که نمیتوان متن مبدأ آنها را از متن ترجمه بازشناخت یا گردایه‌ای از منابع گوناگون هستند با شبهترجمه همخوانی بیشتر دارند و در این زمره جای می‌گیرند.
چاپ‌شده
2018-08-02
ارجاع به مقاله
Mahmoodzadeh, K., & Vahedikia, M. (2018). ذبیح‌الله منصوری و معمای شبهترجمه. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 15(59). Retrieved از https://www.journal.translationstudies.ir/ts/article/view/535
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
