تاریخ‌نگاری ترجمۀ زنان در ایران معاصر
چکیده
ترجمه یکی از نشانه‌های بارز حضور اجتماعی به شمار می‌رود. زنان در طی تاریخ از رهگذر ترجمه حضور خود را در جامعه تثبیت کرده‌اند. تحقیق حاضر به بررسی ترجمه زنان در ایران معاصر (1390-1280) پرداخته است. از همین رو، آمار تقریباً تمامی کتاب‌هایی که زنان ترجمه کرده‌اند، استخراج و در بستر اجتماعی و تاریخی هر دوره تحلیل شده است. در تحقیق حاضر، مدل تاریخ‌نگاری آنتونی پیم (1992) و نظریه نظام‌های چندگانه اون زوهر (1990) به کار گرفته شدند. پس از بررسی داده‌ها و تحلیل آنها در بستر تاریخی و اجتماعی هر دوره، ترجمه زنان در تاریخ معاصر ایران به سه دوره حضور پنهان (1320-1280)، متعارض (1357-1320) و حرفه‌ای (1390-1357) تقسیم شد. هم‌چنین معلوم شد ارتقاء میزان سواد زنان و روی آوردن ایشان به تحصیلات دانشگاهی و تخصص آنها موجب شده است، رفته رفته از ترجمه ادبیات، که شاید در ادامه نقش فرزندپروری بر ایشان اهمیت داشته، فاصله بگیرند و به ترجمه آثار سایر حوزه‌ها از جمله حوزه‌های علمی و حرفه‌ای، روی آوردند.
چاپ‌شده
2016-01-20
ارجاع به مقاله
Farahzad, F., Mohammadi Shahrokh, A., & Ehteshami, S. (2016). تاریخ‌نگاری ترجمۀ زنان در ایران معاصر. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 13(52). Retrieved از https://www.journal.translationstudies.ir/ts/article/view/327
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
