ترجمۀ برخی اقسام مجاز مرسل مفرد در ده جزء آخر قرآن کریم: بررسی موردی ترجمه الهی قمشه‌ای، مکارم، معزی، فولادوند
چکیده
قرآن کریم لایه‌های شگرفی دارد که برای دریافت مفهوم آیاتش نیازمند ترجمه است، در نیم قرن اخیر نقدهای بسیاری بر ترجمه‌های قرآن نگاشته شده است. در این پژوهش برگردان مجازهای مرسل به زبان فارسی در چهار ترجمه (الهی قمشه‌ای، مکارم، معزی، فولادوند) بررسی شده است. در این راستا، مجازهای مرسل با توجه به علاقه‌های آن در ده جزء پایانی قرآن از کتب معتبر تفسیر و بلاغت به روش استقرائی-استنتاجی مشخص شده و ترجمه آنها مورد نقد و بررسی قرارگرفته است. حاصل این پژوهش گویای آن است که گاهی مترجمان محترم به ترجمه تحت‌اللفظی پرداخته‌اند و نسبت به مفهوم مجازی، بی‌اعتنا بوده و گاه مفهوم مجازی آیه را شرح کرده‌اند ولی شیوه‌های ترجمه مجاز مرسل در آیات موردپژوهش یکنواخت نیست و هیچ یک از مترجمان سبک خاصی را رعایت نکرده‌اند.
چاپ‌شده
2016-01-20
ارجاع به مقاله
Valavi, S., & Hassani, M. (2016). ترجمۀ برخی اقسام مجاز مرسل مفرد در ده جزء آخر قرآن کریم: بررسی موردی ترجمه الهی قمشه‌ای، مکارم، معزی، فولادوند. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 13(52). Retrieved از https://www.journal.translationstudies.ir/ts/article/view/335
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
