شیوههای واژهگزینی در ترجمۀ مجاز حذف و زیاده در آیات قران کریم
چکیده
شناخت مجاز و اقسام آن یکی از کلیدهای فهم قرآن کریم است. چرا که بدون شناخت و تشخیص آن برداشتهای نادرستی از آیات قرآن می‌شود. در این نوشتار، ابتدا مجاز و اقسام آن تعریف، سپس اختلاف آراء اندیشمندان دربارۀ جایگاه مجازِ حذف و زیاده بررسی می‌شود و در پایان با استفاده از روش استقرائی-استنتاجی شواهدی از مجازهای حذف و زیاده قرآن کریم آورده شده و شیوههای واژهگزینی ترجمۀ آنها در ترجمههای منتخب کهن (طبری، سورآبادی، نسفی، میبدی، ابوالفتوح رازی) مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است. حاصل این پژوهش مشخص میکند مترجمان مذکور روش یکسانی در ترجمۀ مجازهای حذف و زیاده نداشته، ترجمۀ طبری و ابوالفتوح رازی در بیشتر موارد تحتاللفظی ترجمه کردهاند، میبدی و سورآبادی و پس از آنها نسفی بیشتر ژرفساخت کلام را مورد توجه قرار داده و ترجمهای محتوایی انجام دادهاند و کمتر به ترجمۀ تحتاللفظی روی آوردهاند.
چاپ‌شده
2018-02-10
ارجاع به مقاله
Mohammadi, Z., & Valavi, S. . (2018). شیوههای واژهگزینی در ترجمۀ مجاز حذف و زیاده در آیات قران کریم. فصلنامه مطالعات ترجمه ایران, 15(60). Retrieved از https://www.journal.translationstudies.ir/ts/article/view/538
شماره
نوع مقاله
مقاله علمی-پژوهشی
مجوز
Copyright Licensee: Iranian Journal of Translation Studies. This article is an open access article distributed under the terms and conditions of the Creative Commons Attribution–NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0 license).
